Werken in Welly

Tijd om even bij te schrijven want de avonturen stapelen zich op! Ik was gebleven in Sydney waar ik heel erg uit keek om naar mijn zus te gaan in Nieuw Zeeland.

Eerst maar eens vliegen naar Christchurch. Dat schiet op. We hadden weer een fijn huisje geboekt via AirBnB. Een schattige opa kwam ons om 2 uur snachts (inc 1 uur vertraging) ophalen van het vliegveld en bracht ons naar zijn villafort in een luxe wijk. Heerlijk groot bed en mooie badkamer. Helemaal uitgeput in slaap gestort! De volgende ochtend had het schattige omaatje een uitgebreid ontbijt gemaakt. Even wat internetzaakjes geregeld onder het genot van mooie verhalen van het opaatje dat tevens uitvinder bleek te zijn. Wat een schatjes. We hebben besloten ze te adopteren. Na het ontbijt wilden we de stad even verkennen. Een luttele 45 minuten lopen volgens ons opaatje. We hadden ons natuurlijk verschrikkelijk verkeken op de fitheid van deze oudjes en zijn 45 min was voor ons 1.5 uur... (later bleek dat onze 80+ opa elke woensdag om 5 uur een super berg op fietste)

Christchurch zelf vond ik niet zo heel erg eeh... interessant. Ik denk dat we even naar het aardbevingsmuseum hadden moeten gaan want ook al kan je je voorstellen wat een ramp het is geweest (de aardbeving) je ziet alleen maar een stad die bestaat uit kraakpand achtige wijken. Alles stond leeg, gebouwen werden gesloopt en andere weer opgebouwd. Niet veel gezelligheid of sfeer dus. Wel een goed decor voor een zombiefilm. Nog even lekker uit eten geweest en toen was het wel weer een beetje klaar met Christchurch. De volgende ochtend voor vertrek nog even snel een foto gemaakt met onze oudjes maar niet voordat onze oma nog even wat lippenstift op had gedaan. Leuke typetjes.

Hop op de trein naar Picton. Waaaaaaaaauw! Dat was toch wel sehr wunderbahr. De trein had extra grote ramen en we kregen een koptelefoontje voor info over de plekken waar we langs kwamen. En echt allesch was mooi! Groene heuvels, woeste bergen, zeeleeuwen op de rotsen langs de kust. Echt het Lord of the Rings land. De achterste wagon van de trein was open zodat je lekker buiten kon staan en foto’s kon maken. Hele gave rit! In Picton stapten we op de ferry naar Wellington. Ook al weer zo mooi! Helder water niet normaal en de haven was omringt door mooie groene heuvels/bergen. In Wellington snel op de bus gestapt naar Levin waar mn sis en Maarten ons op stond te wachten bij de bushalte. Jeeeeeeeej!!!! Wat superfijn om dr weer te zien! Lekker naar hun huisje aan zee in Himatangi Beach. Relaxen, ontbijtje met sis dr pancakes, bodyboarden en gingerbeertjes drinken! Heerlijk bijkomen en lachen. Ook even gezellig geskyped met de oudertjes. Een van de laatste dagen een hele leuke hike gedaan door de bossen de berg op. Prachtig prachtig dus dat werd gevierd met nog een gingerbiertje bij het oude restaurantje boven op de berg. M+sis zaten buiten te wachten met de drankjes en Lee en ik zouden binnen nog even een paar cakies uitzoeken. En toen hoorden we ineens onweer. Of een trein. Of... wat was het?! Gerommel! Toen begonnen de ramen te rinkelen en de glazen op de plank te klingelen. Ok. Aardbeving! Grappig dat ik toch voordat ik precies wist wat er gebeurde al in een deuropening stond. Ergens heb ik toch opgeslagen dat dat ene veilige plek is tijdens aardbevingen. 2 sec later besefte ik me hoe oud het gebouw eigenlijk was en dat ik waarschijnlijk het sprintje naar buiten beter zou overleven dan het krakkemikkige deuropeningetje. Het bleek een 6.3 aardbeving. Toch best pittig. Op weg naar huis veel van de berg gevallen rotsen op de weg en kapotte elektriciteitskabels. Maar gelukkig (geloof ik) geen gewonden. Ergens stiekem toch wel cool dat ik nou ook een aardbeving op mn avonturenlijstje kan zetten.

Daarna was het toch nog wel een beetje scary want je weet het nooit met de naschokken en zo.

Genoeg zussenpret, er moest gewerkt worden. De centjes gaan toch best hard dus ik was van plan om in Wellignton een baantje te gaan zoeken om het kas weer wat te spekken. Lee zou naar een boerderij gaan om te werken en lol te hebben en zo. Rins dus een mooi cvtje in elkaar geknutseld en in 30voud laten printen om uit te delen bij de leuke restaurantjes. De lieve meneer die dit even GRATIS voor mij deed wees me ook nog even een leuk restaurantje aan waar hij graag heen ging. Hup rins dr heen, cvtje in de klauwtjes van de manager gedrukt en de volgende dag aangenomen. Hop binnen 2 dagen een baan. Die avond hoorde ik hoeveel geluk ik had gehad want meerdere mensen in het hostel waren al weken bezig om een of ander baantje te scoren. Maar zij hadden natuurlijk niet de talenten en potentie als ik. Logisch.

Nou werken dus. Flink aanpoten maar tegen een lekker salarisje dus daar loop ik wel voor. Lee was ondertussen terug in Wellington omdat de boerderij toch een beetje tegenviel. Waar ik eigenlijk heel blij mee was want zo allenig is toch niet echt leuk. Met zn tweeen ga je er veel sneller op uit. En met mijn sociale afwijking had ik geen zin om steeds van die oppervlakkige vrienden in het hostel te maken. Dus na het werk en op zondag en op het vrije dagje lekker dr op uit met de motor, biosje, in de stromende regen naar de “amazing craaaaazy streetparty” (hoor de sarcastische ondertoon) van de Sevens/rugby, nootjes eten, chillen in de haven, ijsco’s eten, Te Papa, golfen en als we dr toch zijn ook een hikinkje in het “elfenbos” Rivendell uit Lord of de Ring.

In totaal 4 weekjes gewerkt in Wellington en toen was ik er helemaal klaar mee. Ik heb echt geen zin meer in werken na al 4,5 maanden alleen maar leuke dingen doen! Hoe moet dat nou als ik straks weer thuis ben en weer aan het werk moet?! Gelukkig heb ik nog even ;)

Nu is het tijd voor het grote Zijsling family avontuur! De komende weken ga ik met mijn ouders en zus (helaas broertje niet) en kennis van mijn ouders Hans rondtrekken door Nieuw Zeeland. Later komen Maarten en zijn vader er ook nog bij en de zoon van Hans ook nog! The more the merrier!