Roadtripping

Nadat de oudertjes met veel gesnotter weer op het vliegtuig waren gezet was het tijd voor de Zijslingzussen om een mooie wagen te halen en het noorden van Nieuw Zeeland te gaan verkennen. In onze witte slee op naar Coromandal!

Van veel mensen had ik gehoord dat het Zuidereiland zo ontzettend extreem veel mooier is dan het Noordereiland dus was ik extra impressed toen dat allemaal een dikke grote fabel bleek te zijn! Coromandal heeft zo veel exreem mooie strandjes en groene heuvels (het gras is hier serieus veel groener dan bij ons). Wat mij betreft mogen ze het Abel Tasmanparkstrand van de top 10 mooiste strandjeslijst halen en een Whaorei Bay of  Otama Beach op nr 1 zetten. Prachtig rustig en met van die grote mooie schelpen en het helderste water. Zus + zonnetje dr bij = happyplace!

Maarten (bons luver) en zijn vader waren na het avontuur met mijn ouders en de campers nog een weekje verder gereisd met de kar en die troffen we hier en daar voor een “giffie” (ons favo agressieve kaartspel)

Via Whitianga toch maar even langs het intens toeristische (voor NZ begrippen) Hot Water Beach gereden. Hier loopt een warme stroom water uit de grond via het stand de zee in. Gebruiksaanwijzing: 1 huur een schep a 5 dollar (daar zijn wij dutchies te krenterig voor dus wij doen het met de klauwtjes en voetjes) 2 zoek een plekje tussen de toeristen en graaf een gat. 2a loop niet op de hete stroom water a 65 graden. Dat doet pijn. 3 laat het gat vol water lopen 50/50 warm en koud. 4 lig en relax. Zo vullen wij wel even een middagje. Lekker losweken en bruin bakken.

En als we toch in de buurt zijn ook maar even langs de Cathedral Cove. Ook zo’n toeristisch maar voor Aziatische begrippen uitgestorven mooi strand met door water en wind uitgesleten rotsen en grotten. Ook weer zo’n plek waarvan je bijna niet kan geloven dat het bestaat.

Na al deze stranddagen besloten zus en ik dat het tijd was voor actie dus gingen we zwemmen met dolfijnen. Tenminste...dat hadden we geboekt en daar betaalden we voor. Zwemmen dus. Met dolfijnen. In het water. 140 dollartjes. Voor de dolfijnen. Het begon prima en fijn op een mooie boot op een mooie ochtend met veel zon en geen wind (thankgod dus geen kotsboot) van 8 tot 14 zouden we varen en zwemmen. Jippie, zin in! En er stond op een bordje dat in 85% van de keren het een grooot succes was. Met veel dolfijnen en zo. Jottem dit wordt leuk! Na 2 uur varen vonden we een groep van 6 dolfijnen. Jeeej! Wij fluiten en klappen om hun aandacht te trekken en gezellig 10 minuten vermaak met dolfijnen kijken. Daarna gingen ze weer jagen en wij gingen op zoek naar een grotere groep dolfijnen want slechts 6 was toch zeker niet de moeite om mee te zwemmen. 4 uur verder nog geen dolfijnen. Wel honger. Uiteindelijk om 16 uur weer terug in de haven. Op de teller: 6 dolfijnen a 10 min. 0% duiken met dolfijnen. 100%  honger en 140 dollartjes lichter. In de kleine lettertjes stond dat als je 0 dolfijnen ZIET je de volgende dag mee mag om nog eens te proberen... geen geld terug. Vette pech voor ons dus. Zwaar pissed maar even een slechte revieuw gegeven op tripadvisor. En als wraak op die klotedolfijnen fish&chips gegeten! Dat zal ze leren.

Na deze week ging Maartens vader weer naar huis en zouden wij hem in Auckland oppikken voor nog meer roadtripping fun! En omdat hij een beetje sip was en wij nog zwaar pissed hadden wij een klein verzetje verdiend. Een paar fijne daagjes in een villa van 4 miljoen op het strand van Omaha wat van een kennis is van Bon en Maarten. We lachten ons rot. Even backpacken in een kast van een huis met jakoeeeezie en strand voor de deur. Zoooo dat was beter. We waren weer opgeladen voor de loodzware tocht langs alle prachtige strandjes van Northland. Te beginnen bij Island Bay. Ja afzien weer natuurlijk. Veel te blauw water en steeds maar overal zwemmen omdat het water zo’n perfecte temperatuur heeft en de zon zo lekker warm was. Oef! En dan die wandeling naar het goddelijke uitkijkpunt. Nee, we hebben het niet makkelijk. Even bijkomen in Russel dan maar want van al die mooie stranden word je helemaal naar. Drankjes op de boulevard, fish&chips, nachtelijke boottripjes met heldere sterrenhemel. Je kent het wel.

Ja we waren weer klaar voor de volgende lading belachelijk lekkere strandjes. Bijvoorbeeld Matai. Uitgestorven wit strand, lekker weer, mooi water, ach daar gaan we weer ik verveel jullie vast al.

Dan maar iets zonder strand. Het noordelijkste puntje! Cape Reinga. Hier komen de Tasman zee en de Pacific samen en dat is heel goed te zien in een soort van botsing op zee. Heel bijzonder. Ook extra leuk door de dolfijnen die in de golven spelen...gratis (ja nu wel)

En toen was het ineens 10 april en was het een groot feest want ik was weer jarig! Dit feestfestijn werd gevierd in Kaitaia met strandwandelingen, watermeloentaart en sandsurfing + zweterige superduin beklimming met zuslief! Best bday everrrrr!!!!

Als afwisseling op al dat strand gingen we ook maar even langs Mahuta Forest. Ik heb iets met oude grote bomen en hier staan de dikste en oudste bomen die ik ooit heb gezien. 51 meter hoog en 16 meter in omtrek. Ennnn 2000 jaartjes oud. Die boom heeft waarschijnlijk Jesus himself gekend! Heel heel indrukwekkend om tussen die reuzen te lopen.

Ach vooruit omdat hier verder toch vrij weinig te doen is maar weer een strandje. Baylys Beach! Ik zal stoppen met jullie te vervelen met hoe mooi mooi mooi. Maar ik was erg verrast dat dit strand niet in de lonley planet stond aangeraden voor dit gebied. Erg mooie zonsondergangen bij de rode/oranje rotsen en het kilometers uitgestrekte strand. Oh shit nou doe ik het toch, sorry.

Het laatste strandje voordat we nog 2 daagjes naar die aardige vrienden met het aardig leuke huis gingen: Piha. Dit is het surfers paradise maar erg gevaarlijk om te zwemmen. Gelukkig hadden we onze portie al gehad en gingen we voor een goeie hike over het zwarte strand en langs Lions rock zo de duinen in. Daarna langs een moeras vol riet de berg op klimmen om door de jungle weer terug te lopen naar het beginpunt. Een van de gaafste hikes tot nu toe! Van alles wat en supermooie lookouts! Oh en een goeie partij zweten en door de blubber. 2 essentiele ingrediënten voor een goede hike. En als toetje nog even langs de paradijselijke waterval. Zoooo, perfect dagje nummer zoveel!

Er werd een superstorm voorspeld rond Auckland dus wij moesten voor de veiligheid maar naar de fijne vrienden in Omaha gaan. Nou kan je de weersvoorspellingen in Nieuw Zeeland eigenlijk nooit echt serieus nemen, ze zitten we nog wel eens 100% naast, maar nu konden we natuurlijk geen enkel risico nemen. En omdat we niet konden zwemmen of surfen met dit weer zijn we maar midden in de nacht in de superstorm en regen in de jakoeeeeezie gaan zitten. De palmboom waaide bijna om en het huis had lekkage maar wij zaten lekker warm in het bad met bubbels, streams en gezellige kleurlichtjes. Prima uit te houden zo.

Lee was ondertussen al weer  aangekomen in  Auckand na een maandje survivallen in Australie dus die moesten we maar weer eens oppikken. En als mooie afsluiter was er een jazzfestival op Waiheke Island waar ik als verjaardagskadootje kaartjes voor kreeg van zus en M! Met zn allen dr heen met de boot en duimen voor mooi weer want er waren de hele dag “showers” voorspeld. Je raad het al, met ons geluk weer de hele dag stralend weer! Dat doen ze wel handig hier. Gewoon het slechtste scenario voorspellen dan valt het altijd mee.

Zo fijn dat ik deze weekjes nog gezellig met zus kon reizen. Ik ga haar helaas nog wel een tijdje niet zien maar hier kan ik gelukkig nog een goeie tijd op teren! 

Nu op naar het volgende avontuur: Zuid Amerika met als eerste stop Santiago, Chili!