Vite naar Vietnam!

Sihanoukville was onze laatste stop in Cambodja. Op naar Vietnam waar ik heel veel zin in heb! Bij de grens hadden we weer wat vreemde ritueeltjes. Eerst nemen ze je vingerafdruk en lever je je paspoort in bij je buschauffeur. Die gaat daar mee een gebouw met röntgenapparatuur in. Wij volgen braaf. Daar sta je dan in een hal met de inhoud van alle andere bussen te wachten totdat jouw buschauffeur je naam omroept. Dat is in mijn geval natuurlijk niet te doen. Rinske... te lastig. (Ik stel me trouwens al vanaf week 2 voor als Fim, mn 2e naam. Ik was het herhalen, uitspellen en opschrijven een beetje zat.) Toen ik eindelijk MISSLISKEEEEEH hoorde mocht ik eindelijk door de check. Snel weer de riante achterbank van de slaapbus op om verder te gaan met series kijken. Ondertussen zijn we bij deel 3 van Breaking Bad en hebben we Dexter en The Killing ook al afgewerkt.

Toen we aankwamen in Ho Chi Minh aka Saigon werden we natuurlijk weer besprongen door taxichauffeurs. Dus wij rustig uitleggen wel hostel we hadden uitgezocht en wat het adres daarvan was. Kregen we een uit een teleurgesteld chauffeurtje te horen dat dat een straat verder op was. Daar houden wij van! Spaart weer een ritje dus extra fruitshake voor Fim!

In Saigon is eigenlijk niet heel erg veel te doen maar het is wel echt een geinige stad met vreemde opvalligheden.

Ten eerste het vreselijk chaotisch verkeer. Echt overal brommers. Oversteken is dan ook een kunst. Het is een kwestie van rustig blijven, geen onverwachte bewegingen maken en in 1 tempo rustig naar de overkant schuifelen. Rennen is geschept worden.

Wat hier ook opviel is de bouwstijl. Echt rare jongens die tjappies. Flats van 5 verdiepingen. 3 m breed en 12 m lang. Aparte kamertjes moeten dat van binnen zijn.

Op de overdekte markt waar we onze dorst even wilde lessen vonden we drankjes met vreemde jellies en glibbers er in. Het leek een soort kikkerdril en groene wormen. Lekker maar ik ga toch even voor een shake. Ook het bananen snackje wat we op straat kochten begrepen we niet helemaal. Ik heb het echt geprobeerd maar allejezus wat goor! Ondertussen had Leon in zijn droom een visioen gehad waarin duidelijk werd dat hij mondharmonica moest gaan spelen. Wij dus een harmonicaatje kopen en in alle toevalligheid vonden we ook een ukulele voor mij! Duet 1 is al een feit.

Na alle chillingen van de laatste tijd waren we wel weer toe aan wat actie. Hup tourtje boeken naar coconutisland. Volgens de touragent een heel interessante tour naar de Mehkong delta. Nou... en dat was het. Alle toeristen de bus in! Er uit bij het boeddha beeld. Foto’s maken! 10 minuten! De bus weer in! Goed dat was stop nr 1. Dit is niet echt ons ding zeg maar. En we hadden nog ongeveer 10 “interessante” stops. (elke stop inc bedelaars en opgedwongen koopwaar)  Het werd een lange, irriterende en zware dag. Gelukkig leerden we wel een leuke groep jongens kennen waar we avonds mee af zouden spreken. Ook hebben we bijna in ons broek gepist van het lachen toen we zo gaar waren van alle onzin en de tourguide ook nog eens ging zingen. Het nummer krijgen we nog steeds niet uit onze kop en wordt nog regelmatig uit volle borst ingezet.  

Savonds zijn we met de jongens uit eten gegaan en we besloten dat voor ons vandaag alleen het beste (en duurste) goed genoeg was. Voor mij werd dat een pasta. Dat was al weer even geleden. En het was heeeeeeerlijk! En nadat we al zo’n smak geld hadden uitgegeven konden we het ook wel even aftoppen op een rooftopbar van een peperduur hotel. Ontzettend gelachen met de jongens. Engelse humor is zo hilarisch.  

Met Paul en Sam zijn we ook nog een avond uit geweest naar een vage bar waar Leon niet in mocht door zn tanktop en slippers maar waar we na een mooie scene van de Amerikaanse Paul toch maar wel naar binnen mochten. Lekker dansen en drankjes drinken en lachen om die Vietnamese gekkies.

Na 4 daagjes Saigon was het tijd om Miu Ne te verblijden met onze komst. Hup weer de bus in met de serie en snackjes en uitstappen aan de prachtige kust bij een hostel aan/op het strand. Miu Ne is volgens mij vooral bekend om alles wat uit de zee komt en dus ook het enige is wat op de kaart staat in restaurants. Eerste dag lekker beetje boekje lezen in een loungebar op het strand en de volgende dag de scooter gepakt om al het moois te gaan bekijken. Prachtig maar bedwelmend stinkend vissersdorpje met vreemde ronde badkuipbootjes, mooie kustlijn en de red dunes. Grote heuvels rood zand waar je met een plastic sleetje af kon roetsjen. Schijnt.... wij snapten blijkbaar niet helemaal hoe het werkte want we gingen voor geen meter vooruit en we groeven onszelf alleen maar in. Ik denk dat mijn sleetje gewoon stuk was want ik ben natuurlijk noooooit dik genoeg om mezelf in te graven. Ja, dat moet het zijn geweest.

Goed dikke pret. De volgende dag nog maar eens proberen op de white dunes. Daar kan je mooie zonsondergang kijken. De whites waren inderdaad indrukwekkender dan de reds. Ook de tocht erheen was erg gaaf. Ik ben helemaal fan van de Vietnamese kustlijn. Helaas geen zonsondergang door de bewolking maar toch erg leuk om even te zien.

Ondertussen werden we lichtelijk paniekerig omdat we verhalen hoorden over overstromingen, slecht weer en zelfs doden in de omgeving van onze volgende stop Hoi An. Op internet bar weinig info te vinden maar de locals vonden het allemaal niet zo’n probleem. Dus toch de gok maar wagen en weer een 17 uurs busrit in duiken met onze gebruikelijke uitrusting. We worden er al echt goed in.

Onderweg veel ondergelopen land gezien maar we kwamen zonder problemen in Hoi An aan. En Hoi An is ge wel dig. Ons hostel was dicht bij het oude centrum waar we vooral hebben rondgehangen. Hele fijne oude sfeer met mooie bootjes in het water, lampionnen ipv tl-verlichting en hele mooie oude Frans achtige gebouwen met veel van dat donkere houtwerk. Een soort Vietnamees Venetie (inc ondergelopen straatjes)  

Je kan je hier prima vermaken met hier alleen maar rondlopen maar we hebben ook nog even de zee/kust gecheckt, een jurkje op maat laten maken en op de scooter naar My Son gecrossd. De tempels van My Son zijn op zich niet heel bijzonder maar de omgeving en het uitzicht in combinatie met de tempels was toch wel erg gaaf!

Savonds kwamen we onze grote vriend Sam weer tegen op straat! Lekker mee gegeten op mini krukjes en tafeltje bij een tentje op straat. Ook de volgende avond weer afgesproken en weer verschrikkelijk gelachen en het lekkerst gegeten tot nu toe! Ik ben benieuwd waar we hem de volgende keer tegen komen.

De volgende stop was Hue. En het leek ons voor de verandering wel leuk om dat even met de trein te doen. Gelukkig hebben wij alleen maar superideeen (ok ok op coconuitslaand na) want het was supermooi! Langs de kust door de jungle. Ontzettend mooi uitzicht en nog lekker snel ook. Die houden we dr in!

Nadat we de dure en normale kamer van het hotel hadden gecheckt koos meneer Leon de bruidssuite want die had een bad. En met je bijna 2 meter is dat superfijn in zo’n chinees badje ;) maar eerlijk is eerlijk... toch wel erg prettig zo. Vandaag hebben we een scootertocht gemaakt langs wat tempels en tombes en naar de oude verboden stad. Erg leuk maar veel te duur. Overal betaal je zo’n 100.000 Dong/ 5 dollar voor elke toegangsticket. Gelukkig heb ik wel ontzettend veel inspiratie gekregen en een leuk idee bedacht voor een kinderboek dat ik wil gaan maken zodra ik thuis ben dus dat betaalt zich wel weer terug. ;)