Met de oudjes deel twee

Goed, het laatste avontuur was dus de Tongariro Alpine Crossing. Je snapt dat wij nu allesch aankunnen. Ook wat stormachtige dagen in Wellington (sterkste storm in 100 jaar) om daarna de boot te pakken naar Picton om daar nog even volle bak te genieten en nog wat activiteitjes te activeren. Wat is dat trouwens een supermooie tocht met die boot. Langs fjorden de haven binnenvaren met dolfijnen die met de golven die de boot maakt spelen.

Ons huisje in Kaiteriteri (je bedenkt het niet) was ook weer prachtigheid ten top. Strand in de achtertuin en slapen in een ongebouwde garage. Wel ‘s nachts de steile oprit oplopen als je moest plassen maar dat levert om 6 uur ‘s ochtends toch best leuke foto’s op. Vanuit dit stulpje een leuk tochtje gepland naar het Abel Tasman park. Deze stranden staan op de top 10 mooiste stranden ter wereld. Nou ben ik ondertussen een aardige kenner dus kom maar op! We werden door zo’n supersnelle watertaxi gebracht met nog wat toeristen. Maar de alleraardigste kapitein besloot na het afzetten des toeristen en na enig overleg met mij dat de Dutchies iets extra’s verdienden. Zo is dat. En of mijn zus en ik twins waren. Tuurlijk, als jij dat wil! Nou, dat betaalde dus uit in een private tour langs een marine reserve waar zeeleeuwmama’s met hun babies lagen te zonnen. Kijk deze meneer begreep het. Verder nog een lekker hikinkje gedaan door de bergen en langs de uberblauwe zee met gouden strandjes. Ok, ik snap waarom het op de lijst staat...

Ondertussen was het voor het Alpineteam best wel weer eens tijd voor wat serieuze actie. Na een vuurberg moesten we dan ook maar een ijsberg beklimmen. En nu moesten zus en het moesje ook mee. Op weg naar de Fox glacier nog even in een regenwoud geslapen en de Pancakerocks meegepikt. Geinige onverklaarbaar gestapelde pannenkoek rotsen in zee (met pancakes toe in het restaurant natuurlijk)

Nou en toen dus de glacier walk. Sowieso al een adembenemende omgeving met al die gigantische bergen met sneeuwtoppen. Maar de gletsjer was toch wel iets waar ik me niet van kon voorstellen dat het zo mooi was. Hop tourtje geboekt en bepakt met bergschoenen en gids Chen Chen met bijl. Zij hakte onder het geprevel van gletsjerinfo een trappetje in het ijs waarover we met onze schoenijzers naar boven konden klimmen. Dankzij onze buitengewone Nederlandse vriendelijkheid ook hier weer wat extra’s kunnen ritselen. We gingen buiten de normale route om nog even naar een grote ijsgrot en we mochten hoger op de gletsjer dan de “normale toeristen”. Katsjing! Wat een mazzel hebben wij weer. Zelfs het weer was buitengewoon perfect. En dat was nogal opmerkelijk voor een plek waar het zo’n 360 dagen per jaar regent of bewolkt is.

Het super advanced hiking team ging via Queenstown door naar Mount Cook. Omdat we er geen genoeg van kunnen krijgen. De oudjes zouden even de allermooiste uitzichten hike ever gaan lopen en zus en ik gingen met een kajakje het gletsjermeer op. Je raad het al, dat werd ook een private tour met het beste weer dat je je maar kan wensen. Karma loves me.

Met ons schattige tourguideje en kajak met zijwieltjes begonnen we in de ochtendmist op het supergladde grijze water meer. Dat grijze was steenstof wat de gletsjer losschuurt van de bergen op zijn weg. Later als dat naar beneden zakt en de gletsjer “op” is zorgt dat stof voor die extreem blauw gekleurde meertjes hier. Na een tijdje peddelen zagen we de toppen van de hoogste bergen door de mist en wolken heen en binnen 10 minuutjes was de lucht helemaal blauw. We hebben een prachtig rondje over het meer gepeddeld van 14 km langs drijvende ijsschotsen en de krakende gletsjer. Het water uit het meer kon je gewoon drinken (wel ijskoud) en we hebben ook was ijs gegeten van 1500-2000 jaar oud! Mmm! Na deze actie waren we dr nog niet kaar mee dus zijn we de oudjes tegemoet gelopen op hun mooie track. Ik wou dat we genoeg tijd hadden gehad om de hele track te lopen. Niet normaal hoe mooi!

Nu kwam helaas de vliegdatum van paps en mams al in zicht dus moesten we ons langzaam naar Christchurch verplaatsen. Nog even langs Lake Wanaka en toen de campers midden in Christchurch geparkeerd om dit ook nog even snel mee te pikken. Ik was hier natuurlijk al een keer geweest en toen was ik niet heul erg onder de indruk. Gelukkig gingen we met deze keer wel naar het museum zodat het hele aardbevingverhaal iets meer ging leven. Nog lekker wat rondgebanjerd en er vooral een relax dagje van gemaakt. De volgende dag pakten de Zijslingetjes het vliegtuig naar Auckland en hebben we ons even verwend in een fijn hotel. Na zo’n lange tijd in een camper is het toch wel fijn dat je niet met een trappetje je bed uit hoeft te klimmen. Lekker uit eten en de volgende dag toch nog maar even die enge hoge toren op voor een 360.

En toen was het tijd voor de oudjes om weer naar huis te gaan. Wat ontzettend gaaf dat we dit samen konden doen! Dikke traantjes op het vliegveld natuurlijk weer maar we zijn al op de helft. Deze eerste maandjes zijn om gevlogen dus ik ben ook zo weer thuis. En zus volgt dan vanzelf ook snel.

Aangezien zus en ik nog wat tijd overhebben tussen werk en vluchten door besloten wij om nog maar een lekker stukje samen te roadtrippen! Mooie kar gehuurd en crossen maar. De zusavonturen binnenkort in het volgende blogbericht!

Oh en voor nog wat extra plaatjes + praatjes van hier: http://www.drawingmytrip.tumblr.com